در اوايل پيدايش هنر ديجيتال، كمبود يك نام مناسب كارت ويزيت براي توصيف اثار چاپي به سرعت آشكار شد. در اوايل دهه 1980، چاپگرهاي IRIS در سراسر جهان نصب و راه اندازي شده و با امكانات تمام رنگي و كيفيت مطلوب در زمينه هاي چاپ تجارتي، فروشگاه هاي هنري، مطبوعات و غيره مورد بهره برداري قرار گرفتند. آن آثار چاپي بيش از اجراي فرآيند اصلي چاپ براي بررسي رنگ چاپ تراكت و گرفتن تأييد از سرويس گيرندگان استفاده مي شدند. به عبارت ديگر، آن ها كارهاي اصلي و ماندگار چاپ نبوده يا براي نمايش و زيبايي روي ديوارها آويخته نمي شدند. اغلب مردم آن ها را «چاپ هاي IRIS»، يا نسخه هاي آزمايشي "IRIS Proofs" يا ساده تر "IRISes" مي ناميدند.
در اوايل پيدايش هنر ديجيتال، كمبود يك نام مناسب كارت ويزيت براي توصيف اثار چاپي به سرعت آشكار شد. در اوايل دهه 1980، چاپگرهاي IRIS در سراسر جهان نصب و راه اندازي شده و با امكانات تمام رنگي و كيفيت مطلوب در زمينه هاي چاپ تجارتي، فروشگاه هاي هنري، مطبوعات و غيره مورد بهره برداري قرار گرفتند. آن آثار چاپي بيش از اجراي فرآيند اصلي چاپ براي بررسي رنگ چاپ تراكت و گرفتن تأييد از سرويس گيرندگان استفاده مي شدند. به عبارت ديگر، آن ها كارهاي اصلي و ماندگار چاپ نبوده يا براي نمايش و زيبايي روي ديوارها آويخته نمي شدند. اغلب مردم آن ها را «چاپ هاي IRIS»، يا نسخه هاي آزمايشي "IRIS Proofs" يا ساده تر "IRISes" مي ناميدند.